En toch: Wij nemen binnen een kijkje…
In dit griezelige kasteel woont Graaf Draak. Hij wil de griezeligste griezel ooit zijn. Vroeger heette hij Benny, maar dat was niet akelig genoeg. Zijn ochtend begint ’s avonds: Dan doet hij zijn pyjama uit, die hij verruilt voor een zwarte cape, maar niet voor hij zijn tanden geveild heeft met een dolk, of zijn nagels heeft gelakt met drakenbloed.
Hangen jouw kleren netjes in de kast? (Of liggen ze op een bergje op de grond in je slaapkamer? Ook niets mis mee!) Graaf Draak heeft zijn kleren elk onder hun eigen grafzerk begraven. Zelfs zijn zwembroek heeft een eigen grafzerk. Als hij zijn trui om de twee dagen opgraaft, moet hij er de wormen en de slakken eerst vanaf halen. Dan kan hij grijnzen: hij is een zombie! En dan gaat hij het dak op, om er met zijn nagels op krassend, een vreemde dans op te voeren! Geen enkel kind zal nu nog uit het raam durven loeren!
Maar Graaf Draak heeft ook zo zijn zachte kant: hij is dol op dieren, en die verzorgt hij goed. Hij smeert voor hen (en voor zichzelf) per dag zo’n zeventig boterhammen met chocopasta. Hij heeft een krokodil, en een wurgslang, van wie hij veel liefde krijgt. Ze wonen in de kelder, samen met een aantal vleermuizen. Sommige vleermuizen helpen Graaf Draak in de badkamer en in huis.
Vergeten we ook niet dat hij heel graag de griezeligste griezel wil zijn. Hij denkt na over robots van Mars, vreselijke spaghettimonsters, en wordt daar een beetje droevig van. Hij is niet zo griezelig… En dan heeft hij plotseling een idee! Hij gaat aan zijn computer zitten, en bestelt in 20 klikken een pakketje… Twee dagen later staat het op de stoep: een online besteld monster, dat het maar niets vindt dat het gefotografeerd wordt door een helpende vleermuis! Het lijkt op een roze draak, en heeft gelakte teennagels. Om zijn nek zit een halsband bezet met hartjes en een belletje eraan. Maar als het monster schrikt, staat het kasteel in een mum van tijd in lichterlaaie! En de brandweer bellen heeft geen zin! Die durven niet eens hun frisbee uit de tuin te halen! Wat nu?
We zien de brand op de volgende pagina’s nog door woeden. Eens geblust, besluit Graaf Draak maar gewoon wat televisie te kijken. Hij zapt door de kanalen tot plots… Waar zou Graaf Draak zo vreselijk bang voor zijn?
Alles wat u hierboven las is waar, want “Draak” is een goed boek. En goede boeken zijn waar. Ik ben helaas vergeten van wie die schitterende uitspraak kwam. Misschien van Hugo Matthysen, maar rekent u mij daar niet op af.
Nils Pieters illustreerde eerder al boeken voor anderen: “De grote boze wolf (was helemaal niet boos)” van Jonas Boets, een boek dat de sprookjeswereld helemaal op zijn kop zet. En “Leeuw” van Brigitte Minne. “Draak” was zijn eerste helemaal eigen boek. Daarna volgde “Vos en Goudvis”, een bijna tekstloos prentenboek over afscheid nemen.
Pieters laat zich vrolijk gaan in "Draak". Het is een prentenboek voor moedige kleuters vanaf een jaar of vier. Kijk hoe Graaf Draak het zelf ook een beetje griezelig vindt als hij bij zichzelf blauwe aders op zijn benen tekent. Ga mee kijken op zijn kledingkerkhof, en kijk of zijn dieren echt ongevaarlijk zijn. De illustraties zitten vol details, die van “Draak” samen met wat tekst per bladzijde, dit boek tot een waar leesfeestje maken.
De ontknoping is wel érg verrassend, maar dat mag u helemaal zelf ontdekken!
Draak / Niels Pieters.- Wielsbeke : De Eenhoorn, 2015.- 32p.: ill.- ISBN 9789 90 5838 966 4