Maar niemand ziet haar zoals ze is als ze alle schmink van haar gezicht haalt, en haar kleren thuis op de grond gooit. Dan voelt ze zich heel alleen, en is er niemand om haar verdriet mee te delen.
Twiggy Bossuyt schreef eerder al de roman voor jongeren vanaf 12 jaar “Ik ben genoeg”, en samen met Esther Platteeuw maakte ze “Dante danst oma blij”, een prentenboek over gescheiden grootouders.
“Het wonderlijke ei van Lady Nana” ziet er heel vrolijk uit, daar zorgen felle kleuren en cartooneske dieren van debuterend illustrator Isabelle Geeraerts voor. Waar ze Lady Nana bewieroken gaat de tekst in kleurrijke handletters een geheel vormen met hen. Allemaal willen ze iets van haar: zal ze opnieuw een ei leggen? Zal daar muziek uitkomen? Of nog iets anders? Iedereen wil graag met Lady Nana op de foto! Ze moet nog wat blijven!
Haar bodyguards zijn twee vossen, die niet in de tekst voorkomen, net als de andere dieren. Deze keuze zorgt ervoor dat je geboeid kan blijven door wat er op de prenten te zien is.
Maar Lady Nana is niet gelukkig. Er is niemand om haar verdriet mee te delen. Snik snik snik. Dit expliciteren hoeft eigenlijk niet. Ook als je dit boek met kinderen samen leest, of als een kind dit boek leest, zal het kunnen zien dat Lady Nana verdrietig is. “Niemand om je verdriet mee te delen” is ook een sterke binnenkomer. De begeleidende prent is zwart met grijstinten, zodat het ook voor jongere kinderen duidelijk is dat Lady Nana verdrietig is. En dan… is er plotseling een ei… Maar het is een doodgewone witte PROT! Waarom voor dit woord werd gekozen is mij een beetje een raadsel, je kan het net zo goed over een doodgewoon wit ei hebben. Dat ei wordt trouwens gevormd met het woord PROT.
Ze beveelt haar bodyguards, haar kleedster en haar kok om alle kledij, knuffels en tekeningen samen met het ei weg te gooien… In grote letters vragen Lady Nana’s werknemers zich af: Maar, misschien, soms, wacht! Een klein k… Maar Lady Nana is niet voor rede vatbaar. Deze lezer zag alvast poëzie opduiken op deze bladzijde…
Lady Nana verlaat haar huis (nog steeds op prenten in zwart en grijstinten), en beklimt een berg waarop ze 21 dagen zit te huilen. Misschien kan een oplettende lezer opmerken dat ze haar ei vergeten is. Ze huilt een plas, een meer, een zee, een tranendal. Dit soort kunstgrepen is niet helemaal nodig, en brengen eigenlijk niets bij: de prenten spreken hier zeker voor zich. Dan rolt ze van de berg, en krijgen de illustraties weer meer kleur.
Lady Nana leert Varken kennen: ook een buitenbeentje: in zijn huis ziet ze al haar knuffels terug, en Varken bekent dat hij alles wat anderen niet meer willen, hergebruikt. Zie hier, zonder dat het de lezer door de strot wordt geramd, een lesje over hoe we met het milieu zouden kunnen omgaan.
Ook Lady Nana’s ei is bij Varken terechtgekomen. In dat ei… zit de oplossing voor Lady Nana, zodat ze niet meer eenzaam zal zijn…
Dit boek is door zijn opzet van een kip die een carrière heeft, en fans die haar bewonderen, anders dan andere boeken voor jonge kinderen over het onderwerp kippen en kuikentjes en hoe ze al dan niet met grote vertedering ter wereld komen. Door de focus te leggen op het eenzaam zijn, kan “Het wonderlijke ei van Lady Nana” ook wat oudere kinderen al dan niet met een beetje begeleiding, bekoren.
Het wonderlijke ei van Lady Nana / Twiggy Bossuyt ; Isabelle Geeraerts.- Wielsbeke: De Eenhoorn, 2016.- 32p.: ill.- ISBN 978 94 6291 114 7 - 5+