Paco wordt op een ochtend door zijn eigen ouders ontvoerd. (…) Voor hem geen leger of een spetterende actie met twintig helikopters en heel veel lawaai en kikvorsmannen met granaten. (…) Het ergste was dat de ontvoerders mijn eigen ouders waren. Dit is een stukje uit het boek dat op de achterflap werd geplaatst. Ik verwacht een karikaturaal verhaaltje over een jongetje dat zich afzet tegen zijn ouders omdat ze teruggaan naar Europa.Gelukkig: niets van dit alles. De ouders van Paco hebben wat men noemt “een gemengd huwelijk”: papa komt uit Ecuador en mama uit België. Toen Paco geboren werd, woonde het gezin in België. Later kreeg het gezin de kans om in Ecuador in het oerwoud aan – je zou het ontwikkelingshulp kunnen noemen – te doen. Nu het ziekenhuis waaraan ze bouwden, er staat, komen ze terug naar België.
Dit geestige, frisse boekje geeft de (jonge) lezer een inkijkje op het leven in het oerwoud, maar gaat ook iets dieper in op “verhuizen naar een ander continent” en je daar moeten aanpassen. Het leuke is ook dat de personages in dit boek elkaar helemaal begrijpen, en dat Paco’s ouders hem echt proberen uit te leggen waarom ze terug gaan naar België, zonder dat dit drammerig of uitleggerig klinkt.
Hier en daar zitten wat ongerijmdheden in het boek: de grote stad waar de kinderen uit het oerwoud naar school gaan is Puyo, maar het dorpje waar ze wonen in het oerwoud, heeft geen naam of wordt niet benoemd. (gewoon “dorp in het Spaans" -> p.7 Het was fijn geweest om te weten hoe “dorp” in het Spaans dan klinkt.) Maar dit zijn kleinigheidjes. Ook lezen we dat Paco te maken krijgt met racisme, echter, en dat is erg mooi, zonder dat er ruzie van kan komen. (Enkele jongens schelden Paco uit, en Paco begint prompt de apen uit het oerwoud te roepen naar hen. En dan komt papa aanrijden. (Hoofdstuk 5: een makaak is een aap, p.46).
Hier en daar komt “identiteit” om het hoekje loeren: P.34: (…) mijn huid heeft een andere kleur dan die van de kinderen in mijn klas. En de kleur van mijn huid is ook anders dan die van papa en mama (…) Ook dit wordt uitgelegd zonder drammerig of uitleggerig te worden. Mix alle ingrediënten in dit boek samen en het blijft geheel vormen zonder één keer saai te worden of in stereotiepen te vervallen.Bruin / Tine Mortier ; illustraties Noke Van den Elsacker.- Wielsbeke : de Eenhoorn, 2008.- 91p.: ill.- IBN 978 90 5838 479 9