Robbe is een dromerige jongen in een gezin met drie kinderen. Hij heeft nog een oudere broer en zus, en alledrie zijn ze redelijk verschillend, met hier en daar een raakpunt. Robbe is gefascineerd door de natuur, en houdt niet van oppervlakkigheid. Een documentaire over “De Himba”, een stam in Namibië, laat hem helemaal wegdromen…Knap boek, in veel opzichten. Robbe is een fijn uitgewerkt jongetje, dat weinig interesse heeft voor wat er op school verteld wordt, maar hij wordt daarom nooit flauw of baldadig neergezet. Zijn interesseveld ligt gewoon op het vlak van natuur Zijn broer Wannes is soms ook wel geïnteresseerd in waar Robbe op televisie naar kijkt, met name natuurdocumentaires, die Robbe ongemeen boeien. Daar leert hij veel meer uit, vindt hij, dan wat hij op school moet leren. Het is niet zo duidelijk wanneer Robbe aan het dromen gaat na de documentaire op tv, maar plots zijn we samen met hem, en een meisje (Kanavi) bij een Himbastam in Namibië aanbelandt. Toch komt dit niet over als een gat in het scenario, en dat is mooi. Denkelijk valt Robbe na de documentaire gewoon in slaap wanneer hij naar bed gaat. Wat volgt is wat je zou kunnen noemen een lesje in cultuurverschillen. Waarom zou je bij de Himba water koken omdat het recht uit de waterput komt? (Om ziektekiemen te verwijderen). Moeten jullie in België geen water halen? (Het komt gewoon uit de kraan). Bij de Himba, berekent Robbe, moet Kanavi vijftig emmers water putten voor één douche die hij neemt. Het boek is een verhaal, maar wil tevens ook aandacht vestigen op de problematiek in het Zuiden, en de kloof die ontstaat, of is. Ook de verschillen tussen twee culturen komen aan bod. Dit is soms een beetje ongeloofwaardig, Robbe vindt het bij de Himba in eerste instantie helemaal niet vreemd, blijkbaar, hij schrikt niet, wanneer hij Kanavi ziet, en gaat direct vragen stellen. Maar misschien is dit eigen aan het kind dat hij is. Je merkt in alles dat Robbe veel opstak, en dat hij een kind is. Zijn ouders weten dat er toch niet echt wat tegen gedaan kan worden, tegen de armoede, en tegen zijn vader en zijn principes, gaat Robbe het liefst niet teveel in. Wannes zegt tegen zijn vader dat diens gedachten al twintig jaar in rondjes draaien, en dat hij het lef niet heeft om zijn mening te herzien. Toch voelt dit boek nooit zwaar aan. Er is wel eens wat onenigheid, maar het wordt nooit een probleemboek. De tekeningen annex foto’s zijn prachtig. Je krijgt foto’s van landschappen in Namibië te zien, met daarbij een tekeningetje van wie Robbe is, een jongetje met zwarte krullen, een rood t-shirt en groene lange broek, uit het Westen. Dit boek verschilt in alles van andere boeken, zonder dat dit boek pure non-fictie is. Er zit een goed verhaal rond de thematiek waarop wil gewezen worden.
Robbe en de Himbamaan / Wouter Ninclaus ; illustraties van Hanne Ninclaus.- Wielsbeke : De Eenhoorn, 2006.- 52 p. : ill. – ISBN 90 5838 360 1