Een jongetje wordt als hij heel erg klein is, overreden door de postauto. Hierna volgen 400 heerlijke pagina’s over hoe het dat jongetje vergaat in zijn leven. Met zijn typmachine, die zijn trouwe vriend wordt doorheen het leven, probeert hij de postbode, die ooit over zijn hoofd heenreed, terug te vinden.Ik had nog nooit van de schrijver gehoord, en ik ben dus ook helemaal blanco aan dit boek begonnen destijds voor de weblog Boeken en Co. Vond helemaal in het begin dat het erop leek dat de bladen in dit boek wel erg groot waren, en het lezen vlotte niet zo. Maar ik ben heel erg blij dat ik dit boek gelezen heb. Het is een prachtig verhaal, het is goed geschreven, en eigenlijk, omdat het over een jongetje gaat dat een zwaar ongeval krijgt, is het helemaal niet zielig. Het is af.
De personages zijn allemaal prachtig neergezet, met de nodige slechte karaktertrekken, en vooral bij Edgar merk je dat hij eigenlijk best een lief gozertje is, die zijn plek zoekt.
Udall beschikt over een vlotte pen, in alle opzichten, en tegenover elk personage dat van belang is.
Het boek heeft een geweldig eind, echt prachtig. Lezers worden in de zooi genomen, als ik het zo mag uitdrukken, en dat is helemaal niet negatief bedoeld. Heerlijk!
Ik had nog nooit van Udall gehoord, maar heb in de catalogus van de bieb gezien dat Udall nog een boek heeft geschreven. Als ik het me goed herinner heet dat boek: “Laat de honden los” en zou het gaan om korte verhalen. Ik wil het gauw een keer lezen.
Ik had misschien voor een stukje de geschiedenis van “De apachen” – de stam waartoe Edgar blijkbaar behoort, wel in dit boek willen zien. Nu worden ze wel goed omschreven in wat ze zijn en wat ze doen, en dat ze in een reservaat leven, maar WAAROM en HOE kwamen ze daartoe? Wat is, of was, het lot van deze mensen dan wel?
De Buitensporige lotgevallen van Edgar Mint” – Brady Udall.- Amsterdam : Arena, 2003.- 416p.- oorspr titel: The miracle life of Edgar Mint.- ISBN 906974516X