Heel tof boek, waar ik eigenlijk zonder al te grote verwachtingen in ben begonnen. Had over dit boek al wel het een en ander op de radio gehoord, en het intrigeerde mij wel. (En dus is het eigenlijk niet waar dat ik geen grote verwachtingen had). Het boek vertelt een familiegeschiedenis, van de familie Van Weyenberg uit Vilvoorde. Dit is zo'n boek waarbij de achterflap onmiskenbaar een hulpstuk is voor het lezen van het boek. Wanneer ik de achterflap niet had gelezen, zou ik niet geweten hebben waarmee dit boek begon. Het begint nogal heel direct, een heel klein beetje een inleiding waar wat begint, het zou niet misstaan. Het duurt héél even (een drietal bladzijden) voor je meebent, maar het is heel erg de moeite waard. Minpunten zijn wel dat er veel gebeurt, zonder dat je een oplossing krijgt. Bijvoorbeeld heb je een scene waarin voorkomt: "wat hadden we afgesproken?" En dat kom je dan niet echt te weten. Dat is een beetje jammer. Soms stoort dat in dit boek.Wat ik wel erg leuk vind, is het "gepeuter" in familiebanden, al heb ik het dan louter over mezelf. Het is een beetje vreemd. Je gaat terug in de geschiedenis, maar bijvoorbeeld mijn moeder, daarvan kan ik me heel moeilijk voorstellen (al is het natuurlijk wel zo, net als bij iedereen, denk ik), die had OOK een overgrootmoeder. En dat was de grootmoeder van mijn grootmoeder, en die grootmoeder was dan weer de moeder van de moeder van MIJN grootmoeder. Dat komt heel sterk in dit boek naar voor, en dat is prachtig. Je hersentjes draaien lekker rondjes op die manier.Met gebalde vuisten/Joseph Pearce.- Amsterdam : Meulenhoff, 2004.- 268p. - ISBN 90 290 7580 5