vrijdag 17 juni 2016

Realistisch over liefde en dood: San Diego, mon amour van Marieke Van Hooff

In de boekenreeks van Abimo, die geen titel heeft, en waarin eerder al “Sam, de ongelofelijk lieve boy” van Kristien Dieltiens, “Sterrenlicht” van Gerda Debyser en “Over de liefde enzo” van Karen Dierickx verschenen zijn, schreef Marieke Van Hooff eerder ook al “Op zoek naar Jasper”.
“Sterrenlicht” en “Over de liefde enzo” zorgden er voor mij een beetje voor dat ik wat op mijn honger bleef zitten: ofwel vond ik het teveel aan thema’s in “Sterrenlicht”, en te weinig uitwerking een min, of bleef de auteur te sterk aanwezig in “Over de liefde enzo”, “

San Diego mon Amour” verraste me aangenaam.
Twee dagen voor haar moeder door een verkeersongeval om het leven komt, geeft Johanna haar eerste kus. Of kreeg ze er een? Het was misschien gewoon wederzijds tussen haar en Zoltan. Johanna’s ouders zijn gescheiden, en nu moet ze bij haar vader gaan wonen. Hij woont in een huis vlak bij de zee. Het is de lievelingsplek van Johanna, en al snel ontdekt ze dat dat ook zo is voor Zoltan. Maar waarom praat hij van de ene dag op de andere niet meer tegen haar?

Deze gegevens klinken misschien wat klef, maar Marieke Van Hooff fietst daar handig om heen: “San Diego, mon Amour” is alles behalve klef. Want Van Hooff zorgt ervoor dat Johanna en Zoltan elkaar nodig zullen hebben.

Dat Zoltan twijfelt en eigenlijk helemaal niet terug wil naar San Diego, waar zijn vader opnieuw aan een project kan werken, en waar ze dus na korte tijd in België te hebben gewoond, alweer naartoe moeten verhuizen, is hier niet vreemd aan.
Het boek is in drie delen opgesplitst: in het eerste deel vertelt Van Hooff vanuit Johanna haar verhaal, en komt de lezer te weten waarom haar ouders gescheiden zijn. Het tweede deel is in de ik-vorm het verhaal van Zoltan, om zo de twee delen te laten samenvloeien. Zo blijft het geheel fris aan doen.

Johanna’s vader werkt in het aquarium van het dorp, waar hij volgens zijn baas, meneer van Elsacker, de ontrainbare zeeleeuw Ewald traint. Maar Johanna’s vader merkt al snel dat Van Elsacker iets achter houdt…

Dit gegeven maakt van “San Diego mon Amour” ook een boeiende leeservaring, omdat Van Hooff er ook de vader van Zoltan bij betrekt, die vaak moet verhuizen omdat hij voor U.S Navy werkt. In een noot achter in het boek geeft Marieke Van Hooff de uitleg van Wikipedia mee, waarin staat uitgelegd dat wat Zoltans vader doet, gebaseerd is op wat US Navy doet. En nee, ik ga u dat niet vertellen. Dan vergal ik uw leesplezier.

Tussendoor leren we ook Zoltan’s zus Lizzie kennen. Zij wil dat aquaria, waar dieren worden getraind om voor mensen kunstjes te doen, worden gesloten. Wat ook weer tot nadenken kan stemmen.

Dat Van Hooff slechts twee thema’s behandeld, komt dit boek zeer ten goede. Groot thema is echter de dood van Johanna’s mama, die ze dan ook heel erg mist. In cursief lezen we dat mama er altijd zal zijn voor haar dochter. Van Hooff gaat de moeilijkheden om de dood te aanvaarden, niet uit de weg. Wanneer ook haar vader een ongeluk krijgt, en in coma belandt, zou ik evenwel durven stellen dat dit toch een beetje teveel van het goede is (maar dit wil ik nog wel meegeven: het komt goed met hem, en gelukkig maar.) Relaties worden behandeld als “in goede en kwade tijden”, waarin het ene nooit het andere overheerst. De personages maken allemaal ontwikkeling door. Fijne leeservaring!

San Diego, mon amour / Marieke Van Hooff.- Sint- Niklaas : Abimo, 2015.- 160p.- ISBN 978 94 6234 425 9 - 11+