Dit boek bestaat uit twee delen. We starten in Picardië,
waar de auteur er geen twijfel over laat bestaan: Weg met Eddy Bellegueule is geen vrolijk boek, en zal dat ook niet
worden: “Aan mijn kinderjaren bewaar ik geen enkele goede herinnering.”
Het
tweede deel heeft als titel weinig goeds in petto: “De mislukking en de
vlucht”.
Eddy groeit op in een dorp waar niets dan armoede en
werkloosheid is. Samen met een dronken vader, moeder, een klein broertje en een
oudere zus woont hij in een huis vol vochtplekken, zonder deuren. Alle geluiden
zijn door de muren heen te horen. Hij deelt een kamer met een stapelbed met
zijn zus.
Eddy laat er al heel snel in het boek geen twijfel over
bestaan. Hij is anders. En dat is in het milieu waarin hij opgroeit allerminst
een pretje. Op school noemen ze hem “die nicht”. Hij wordt hierdoor zwaar
gepest en gekleineerd, maar hij blijft lachen. Het lijkt Eddy’s
verdedigingsmechanisme, maar of dit werkt is een open vraag.
Eddy wil wat graag een vechtersbaas worden, wat een soort
eretitel is in het dorp. Dan tel je mee. Dat krijgt hij trouwens ook meermaals
te horen van zijn vader.
Eddy Bellegueule heeft helemaal niets van de andere jongens
in het dorp: het enige wat hij met hen gemeen heeft is een trainingspak. Verder
fladdert hij rond met zijn armen, en soms droomt hij er zelfs van om een meisje
te zijn. Zijn stem blijft hoog, en hij wil ook graag toneelspelen. Allemaal
dingen die in het dorp als zeer vreemd worden gezien, en waar “sociaal
gebeuren” erin bestaat dat je samen voor televisie, zonder te praten, je eten
opeet. Als dat er al is. Er wordt ten huize Bellegueule meermaals “melk
gegeten”.
In de pers en op de flap van dit boek las ik dat dit boek
“geschreven moest worden”, “je voelt de urgentie in elke zin” of nog:
“ijzingwekkend”. “Onweerstaanbaar” is ook een woord dat op de achterflap staat.
Omdat het een autobiografische roman is, wil ik daar wel in meegaan, maar dit
boek deed helemaal niets met mij. Het is sterk dat Bellegueule toch is kunnen
vluchten, zo blijkt, en dat dit zijn romandebuut is als je slechts 21 bent, het
pleit allemaal voor hem. Verder bleef het boek voor mij te veel op een afstand,
en raakte ik er niet in mee. Lange zinnen, en cursief gedrukte dialogen die
aantonen dat iemand tot Bellegueule spreekt, het bekoorde niet. Veel te
afstandelijk, en dan heb ik het nog niet gehad over het milieu wat Belleguele
beschrijft. Daaruit willen vluchten en dit nog doen ook is gedurfd, maar het
boek leidt volgens mij nergens naartoe.
Maar laat u door deze wat negatieve recensie niet leiden:
misschien vindt u wel iets helemaal anders in dit boek. Het is u van harte
gegund.
Weg met Eddy Bellegueule / Edouard Louis ; vertaald door Edu
Borger.- Antwerpen : De Bezige bij, 2014.- Oorspronkelijke titel: En finir avec
Eddy Bellegueule 202p.- ISBN 978 90 8542 599 1(Deze recensie verscheen eerder op zizo online)