Op een dag vindt Fleur in een spleet onder haar kamerraam, een brief, van Nena. En wat meer is: die brief is aan Sam gericht! Dat weet ze nadat ze de brief heeft opengemaakt. Wat doet die brief op de kamer van Fleur, en wie is Nena?
“De ontdekking van Fleur” zit alvast qua setting: kinderen
verhuizen niet graag, en dat komt redelijk uit de verf, zonder ongeloofwaardig
te zijn, of zonder dat Fleur er alles aan doet om de verhuizing tegen te
gaan.
Het lijkt er op dat De Pelseneer een verhaal wilde vertellen
waarin allerlei actuele zaken vechten om een plekje. De stad die te druk is, en daarom verhuizen
naar het platteland. Dat platteland
blijkt toch niet zo goed te bereiken om elke dag per belbus, trein en fiets
toch elke dag te gaan werken op je oude werkplek in de stad. Bovendien is het mama die hier carrière
maakt, terwijl papa thuis schrijft, en het huishouden doet. Erg politiek correct. Papa en mama zijn fervente vegetariërs, omdat
ze vinden dat met z’n allen minder vleeseten beter is voor het milieu. Fleur kan af en toe wel vragen waarom ze
thuis geen vlees eten, terwijl de buren op hun boerderij wél dieren houden,
voor het vlees, en niet voor de melk.De auteur legt Fleur ook veel te veel woorden in de mond, waardoor de verbeelding van de lezer gefnuikt wordt. Als ze bijvoorbeeld het schriftje van Nena vindt, spreekt ze zichzelf streng toe: “rustig, Fleur, hebt tijd om alles rustig te bekijken”. Dat terwijl De Pelseneer eerder al duidelijk maakte dat (Fleurs) “nieuwsgierigheid (is) zo groot (is), dat ze (haar) me onhandig maakt”. “Mijn vingers struikelen over de pagina’s.” Ik hoef niet nog eens te lezen dat Fleur zichzelf aanmaant tot rustig te zijn, dat zou de lezer zelf kunnen ontdekken. Dat Fleurs vingers over de pagina’s struikelen is trouwens een mooi beeld, en het verwoordt al mooi dat ze nieuwsgierig is. Maar ook bij dit punt van het verhaal, de vondst van Nena’s schriftje zit een vermanend vingertje: wees niet zo nieuwsgierig!
De Pelseneer weet de twijfel van kinderen goed te vatten: twijfels over wat mensen over hen denken, of waarom het er thuis aan toe gaat zoals het eraan toegaat, en waarom dat bij anderen helemaal anders is. En toch blijft het boek iets te belerend: “Op de schommel ga ik zo hard tekeer dat ik bijna misselijk wordt. Toch denk ik er niet aan om vaart te minderen. Mama roept vanuit het deurgat: ‘Fleur! Doe eens wat zachter! Het is gevaarlijk zo!’ Ik doe koppig voort. ik wíl gevaarlijk! Ik wíl snel! Wanneer mama voor de tweede keer roept, vertraag ik.”
Fleur blijft zich de hele tijd af waarom Sam haar niet mag. Hier gaat De Pelseneer niet veel verder dan het feit te noemen dat Fleur eigenlijk wel beseft dat ze een fout heeft gemaakt, door een brief die voor Sam bedoeld was, te openen.
Dat Sam Nena wél een fijne meid vond en zij eigenlijk zijn vriendinnetje was, dat verhuisde, en Fleur en haar familie in de plaats kwamen, is wat aan het eind van het boek aan bod komt. Nena is van de ene dag op de andere dag vertrokken, zonder afscheid te kunnen nemen van Sam. Vandaar dat er bij het kamerraam van Fleur een brief voor hem verstopt zat, die Nena had willen afgeven, maar dat kon niet meer.
Waarschijnlijk past dit boek wel uitstekend in de
klasbibliotheek, maar een echte giller is het niet. Zelfs de voorplat geeft al elementen uit het boek weg, terwijl die net nieuwsgierig zou moeten kunnen maken.
De ontdekking van Fleur / Reine De Pelseneer ; Hilde
Schuurmans.- Sint-Niklaas : Abimo, 2012.- 109p.: ill.- ISBN 978 90 5932 885 3 - 8+