Op een dag moet ze van haar moeder toch de rommel onder haar bed opruimen, en moet ze voor het eerst van haar leven in bad. En dan gebeurt het: Luitje krimpt! Zo erg, dat ze heel erg snel het badwater moet laten weglopen, want dat krimpt niet mee, en dus zou Luitje verdrinken. Ze komt in haar blootje terecht op een richeltje in de afvoerbuizen. Haar moeder schrikt zich een ongeluk, en ze denkt dat Luitje verdronken is. Tot ze haar hoort: “Mam? Ik zit hier op een richeltje in de afvoerbuis.” Haar moeder bedenkt al snel dat Luitje allergisch is voor badwater.
Nadat haar moeder van de eerste schok bekomen is, volgen we
de zoektocht van Luitjes moeder, om haar uit de afvoer te krijgen, weer veilig
thuis. De politie kan niets doen, ook al
zit Luitje in haar eentje in de afvoerbuis.
Maar dat kan helemaal niet, want Luitjes eendje ligt nog in het
bad. De politie zegt dat ze de
loodgieter moet bellen. Maar hij heeft
het te druk, en ze moet een afspraak maken.
De dokter kan ook niets doen, want zieke mensen moeten in bed liggen,
ook als blijkt dat Luitje in de afvoerbuis weleens een longontsteking zou
kunnen opdoen, kan de dokter nog niets doen.
Als de patiënt in bed ligt, zal de dokter iets doen. En ga zo maar door. Dus bedenkt Luitjes moeder zelf iets waardoor ze zou kunnen krimpen om haar
dochter te redden!
“Luitje en de limonademoeder” verscheen voor het eerst in
1987, en hopelijk kan het door heel veel kinderen van nu herontdekt
worden. Sylvia Weve leefde zich uit en
voorzag deze druk van illustraties. Haar
illustraties in kleur passen perfect bij het verhaal. Ze zijn net als het verhaal: gezond gek. Van Lieshout slaagt erin om Luitje en haar moeder uiterst geloofwaardig neer te zetten. Luitje is misschien wel een beetje als Alice, die door het drinken van een drankje ook kleiner wordt, en in een konijnenhol terechtkomt. In “Luitje en de limonademoeder” komt Luitje terecht in een afvoerbuis, en ontmoet ze meneer Rat, die het maar niets vindt dat de afvoerbuizen zo vuil zijn. De lezer krijgt hier zowaar een lesje over hoe hij met het milieu zou moeten omgaan, en om minder weg te gooien. Dit gegeven wordt je echter nooit door de strot geramd, en het verhaal blijft er even goed gedoseerd, en een beetje gek bij. Ook van Lieshout’s spel met taal (“in haar eentje in de afvoerbuis”) maken van “Luitje en de limonademoeder een feestje. Eentje met limonade en badwater.
Luitje en de limonademoeder / Ted van Lieshout ; Sylvia Weve.- Haarlem : Gottmer, 2012.- 4e druk.- 71p.: ill.- ISBN 978 90 257 5136 4 - 8+