Chloe is een heel eenzaam meisje. Ze gaat naar een chique school, en moet haar dagen doorbrengen tussen allemaal tuthola’s, die er genoegen in scheppen om Chloe het leven zuur te maken. Thuis is ze ook het buitenbeentje, en zit ze ook vaak alleen op haar kamer. Haar zusje Annabelle is de lieveling van haar moeder, en doet alles om haar te behagen. Alles wat zij doet, wordt uitvergroot en in de verf gezet. Wanneer Chloe iets maakt op school, wordt het gewoon achterin een kast weggestopt. Annabelle heeft ook een heel druk weekschema, wat integraal is terug te vinden vanaf bladzijde 27. Je kunt je hierbij rustig afvragen wanneer ze slaapt.
Maar op een dag leert Chloe op een bankje in het dorp,
meneer Stink kennen. Meneer Stink, we
moeten daar niet flauw over doen, Meneer Stink stinkt. Dat is erger dan kwalijk ruiken. Maar Chloe is de eerste die hem aanspreekt,
en ze vergeet algauw dat Meneer Stink stinkt.
Want hij is ook de eerste die Chloe aardig vindt, en ze kunnen bij
elkaar terecht. Chloe vertelt hem dat ze
op school gepest wordt, wanneer er op haar rug een papier is geplakt met “Loser”
erop, zonder dat ze dat merkte. Meneer
Stink kan haar overtuigen dat niet ZIJ de loser is, maar wel de anderen. Het valt Chloe op dat hij ondanks zijn
uiterlijk, met vuile kleren en een nog stinkender baard dan meneer Stink zelf,
heel netjes praat en eigenlijk goede manieren heeft. Hij vertelt haar ook dat iedereen wat vaker
naar daklozen zou moeten luisteren, want dat iedereen een eigen verhaal heeft.
Dat klinkt misschien allemaal een beetje klef, en dat is het
misschien ook, maar dat is zonder David Walliams gerekend. Was “De jongen in de jurk” zonder meer een
aangename verrassing, die reikhalzend deed uitkijken naar meer, en waarvan
weleens gezegd werd dat met David Walliams een nieuwe Roald Dahl is opgestaan:
Na zijn debuut was ik daar niet van overtuigd, en eigenlijk ben ik dat na het
tweede deel ook niet helemaal. Het is
misschien gewoon een beetje zo, zonder dat dat slecht hoeft te zijn ; want dat
is het niet – dat Quentin Blake zich heeft verbrand door gewoon haast ALLE
boeken van Roald Dahl te illustreren.
Beide mannen kunnen er niets aan doen dat ze beiden zo geniaal zijn dat
hun samenwerkingen in de vorm van een zalige hoeveelheid boeken er nog steeds voor zorgt dat elke 11-jarige Matilda en
Sjakie en zijn chocoladefabriek kent. En
jawel, ze kennen de boeken OOK nog altijd, nu beide boeken ook verfilmd werden
en men zo graag roept dat er dan minder gelezen wordt.Walliams weet net als Roald Dahl heel goed hoe hij een verhaal boeiend kan houden. Hier en daar komt Assepoester zelfs af en toe om het hoekje loeren. Ook zij had af te rekenen met een boze moeder en boze (stief)zussen, en dat is ook waar Chloe mee heeft af te rekenen. Ook al durft ze dat in eerste instantie niet zo goed aan meneer Stink vertellen, omdat haar moeder haar meestal op het hart drukt dat iedereen ervan overtuigd moet zijn dat zij het perfecte gezin hebben. Want haar moeder wil kamerlid worden in de regering, en het zijn binnenkort verkiezingen. En als Chloe op het idee komt om meneer Stink in het schuurtje in hun tuin onderdak te geven, moet ze helemaal oppassen dat haar moeder hem niet ontdekt.
Maar dan gaan de poppen helemaal aan het dansen, en bovendien ontdekt Chloe dat het tussen haar vader en haar moeder helemaal niet zo goed gaat, en dat haar vader al een maand zijn werk verloren is, en zich verstopt in de kast onder de trap, zodat zijn vrouw daar niet achter komt. Zo krijgt Chloe in de figuur van haar vader zowaar een medestander: ze heeft namelijk, in het schuurtje waar meneer Stink samen met zijn hond Hertogin zit ondergedoken, ontdekt dat haar vader nog in een rockbandje heeft gespeeld. Weer iets dat haar moeder liever niet ziet, dat is niet deftig.
Bovendien heeft meneer Stink zelf ook wel wat geheimen die hij met zich meedraagt, waar de lezer samen Chloe, langzaam achterkomt.
“Mr Stink” is een feelgood-boek, zonder één keer klef te
worden, of waarin alle problemen in een keer worden opgelost. Walliams schetst zijn personages met heel
veel humor, maar zonder slapstick, en geen van de personages zijn wit of
zwart. Ook Chloe’s moeder niet. Meneer Stink en Chloe zijn onvergetelijke personages,
die je meteen in je hart wil sluiten.
En nu is het wachten tot Joe Biljoen, de Nederlandse
vertaling van Billionaire Boy, in mei
2013 op ons wordt losgelaten. Ik kan al
niet wachten. Zonder Quentin Blake,
deze keer, maar wel mét Tony Ross!Mr Stink / David Walliams ; Quentin Blake ; Roger Vanbrabant.- Hasselt : Clavis, 2012.- Oorspr. titel: Mr Stink- 191p.: ill.- ISBN 978 90 448 1845 1 - 10+