zondag 17 april 2011

Bij het verdwijnen van de Gouden Uil Jeugdliteratuur in 2012 (3)

"De Gouden Uil Jeugdliteratuur raakte ondergesneeuwd", aldus Geert Joris.  "Wie herinnert zich de Gouden Uil Jeugdliteratuur vorig jaar nog?"   En dus is de conclusie: "schaf hem dan maar meteen af?"   Denkt Joris nu echt dat niemand zich herinnert dat Carll Cneut en Peter Verhelst met "Het geheim van de keel van de nachtegaal" hem wonnen?  Ook al kwam die Uil nauwelijks in beeld?  En oh, meneer Joris?  Het jaar tevoren ging ik uit mijn dak toen "Linus" van Gaudesaboos, Versyp en Clement met de Uil gingen lopen.  En "Mariken" van Peter van Gestel won de Uil in 1998.  Heeft u bewijs genoeg?  Natuurlijk zijn er nog mensen die zich de Gouden Uil Jeugdliteratuur de voorbije jaren herinneren!  Omdat, meneer Joris, we wél geïnteresseerd zijn in kinder- en jeugdliteratuur.  En omdat we wél kennis van zaken hebben.  Omdat we onze slaap er wel eens voor durven laten, om de jeugdliteratuur op de kaart te blijven zetten.

Vraag blijft echt: WAAROM laat de nieuwe organisatie een kans van jewelste liggen om die "ondergesneeuwde" Gouden Uil Jeugdliteratuur gewoon weer op te nemen, en hem de plek terug te geven die hij verdient: Deel een uitzending als je ze maakt gewoon in twee:   Mét dezelfde aandacht die er is voor de Grote Gouden Uil, graag mét groot bijhorend artikel in de krant. 

Want jawel, meneer Joris, ik ergerde me groen met witte en rode spikkels, toen ik berichtgeving bij De Gouden Uil hoorde: lange stukken in de krant, en één miniscuul, ter grootte van één velletje toiletpapier, voor De Gouden Uil Jeugdliteratuur.  Op de radio: "bladibla, over dit jeugdboek, bladibla".  Terwijl de Grote Gouden Uil het mocht stellen met zelfs wat de auteur van het winnende boek de vorige dag had gegeten.  Waarom mag iemand die NIET helemaal thuis is in Kinderliteratuur niet weten waarover bijvoorbeeld "Het geheim van de keel van de nachtegaal" gaat?  Want dat werd gemakkelijkheidshalve vergeten, terwijl we van "Sprakeloos" wel mogen weten (en heel uitgebreid ook) dat het over de moeder van Tom Lanoye gaat.

Beste meneer Joris, Beste sponsors van De Gouden Boekenuil: proficiat, u laat een gigantische kans liggen: een kans om de Jeugdliteratuur de plek te gunnen die ze verdient.  Mét een Gouden Uil als Grote Bekroning.  U schaamt zich toch?