Marco voetbalt. Marco voetbalt graag. Papa zou willen dat hij ECHT goed wordt, dat hij goed zijn beide benen kan gebruiken, en dat hij veel doelpunten maakt. Marco wil echter alleen maar plezier in het voetballen, en hij is zelfs een beetje bang wanneer papa elke keer mee gaat kijken naar het voetballen, en hem allerlei dingen toeschreeuwt. Zoals dat hij naar links of naar rechts moet. Maar hoe weet je dat altijd? Wat links is en wat rechts?
Dit is echt een heel waardevol boek, met echt een goed verhaal, waarin zowel op de tekst als op de tekeningen niks aan te merken is. Het is wel sterk mannelijk/vrouwelijk gericht, want pa wil dat zoonlief presteert. Hij wil hem echt “naar de top”, terwijl Marco alleen maar lol vindt in het voetbal. Dat wordt ook duidelijk in het verhaal gesteld, terwijl mama alleen maar wil dat haar zoon plezier heeft in hetgeen hij doet. Je merkt dat Marco een warme thuis heeft, en dat zowel ma als pa alleen het beste willen voor hun zoon, al vullen ze dat allebei anders in. Je merkt hier ook echt, en dat is sterk, dat Marco gevoelens heeft, en die komen duidelijk naar voor, zowel in de tekst als in de tekeningen. Hij wil wel voetballen, maar hij wil ook praten met mama en papa over hetgeen hem dwarszit (o.a dat hij niet goed weet wat links is en wat rechts). Papa wil hem dat wel leren, maar Marco is blij dat mama dat idee maar niks vindt, nadat Marco gezegd heeft “dat er een voetbal op zijn maag ligt” omdat papa iets anders van hem verwacht dan mama. Maar het is echt goed in dit boek, dat er echt met elkaar in dialoog kan worden getreden, en dat de mening van hun zoon er echt wel toe doet. Ook de tekeningen zijn heel duidelijk, ze laten ook duidelijk zien wat Marco voelt.
Het taalgebruik in dit boek is ook echt om van te snoepen, al is het maar omdat het boek in de “ik” (Marco vertelt)vorm is geschreven, en het mede op die manier een echt “betrokken” verhaal vormt.De Twaalfde man / Hilde Vandermeeren ; met illustraties van Marjolein Pottie.- Wielsbeke : De Eenhoorn, 2004
